เรื่องของซ้ง

(ชื่อทั้งหมดเป็นนามสมมติ ได้รับอนุญาตจากเจ้าตัวให้เผยแพร่)

 

ซ้งเป็นนิสิตปีสี่ที่เพื่อนๆ แทบจะไม่เคยเห็นหน้า มาลงเรียนวิชา Communication and Leadership ที่ฉันสอน เพราะเพื่อนสนิทที่สุดที่มีคนเดียวคือมิ่งชวนให้มาลง ซ้งเกือบจะถูกรีไทร์เพราะเกรดเฉลี่ยต่ำมาก อ.ที่ปรึกษาแนะนำให้พักการเรียนไป 1 เทอม ซึ่งซ้งก็เล่นเกมตลอดเวลาที่หยุดไปนั้น

ซ้งเป็นลูกคนเดียวของพ่อและแม่ ซึ่งยังอยู่ด้วยกัน บ้านอยู่กรุงเทพ พ่อเลือกมีลูกตอนอายุมากแล้ว เพราะอยากมีฐานะที่มั่นคง ลูกจะได้สบาย พ่อเป็นคนละเอียด เรียบร้อย จู้จี้ในสายตาซ้ง

ตอนม.ปลาย ซ้งเรียนดี เพื่อนๆ เข้าจุฬาฯ กันหมด มีซ้งหลงมาติดที่ม.เกษตร ซ้งรู้สึกไม่มีเพื่อน จึงขอพ่อว่าจะไปเรียนที่จุฬา ยอมช้าไป 1 ปี ซ้งเตรียมสอบทั้งหลายใหม่ แต่พ่อไม่ให้ บอกว่าถ้าจะย้ายที่เรียน แต่อยู่คณะวิศวะเหมือนเดิม ก็อยู่ที่เดิมนี่แหละ 

ซ้งเริ่มประท้วงพ่อด้วยการไม่เข้าเรียน เล่นเกมอย่างเดียว ค่อยๆ หลุดเข้าไปในถ้ำ มีเพื่อนคนเดียวคือมิ่ง ไปไกลที่สุดคือซื้อของกินที่ 7-11

พ่อเริ่มบ่น เริ่มมีมาตรการลงโทษ เช่น ตัดเงินเดือน แต่ซ้งก็ยังมีพฤติกรรมเล่นเกมหนักมาก และดร็อปวิชาที่เรียนเช้า ทั้งที่คะแนนสอบดี เพราะไม่อยากตื่นเช้า

ผลของการแทบไม่เจอมนุษย์เลย คือ ซ้งมีทักษะการเข้าสังคมต่ำมาก เวลาพูด ไม่สบตา ดูเหมือนเด็กม.ปลายท่ามกลางเพื่อนๆ ที่เป็นนิสิตปีสี่ 

ตอนแรกในคลาสฉัน ซ้งไม่มีวินัยในการเรียน เช่น มาเรียนสาย ส่งงานช้า ฉันปรับเวลาสาย นาทีละ 10 บาท ซ้งสายครั้งแรก 15 นาที ตามด้วย 30 นาที มาด้วยกางเกงนอนและเสื้อยืด  ทั้งๆ ที่คลาสฉันเริ่มบ่ายโมงและหอของซ้งอยู่แยกเกษตรนี้เอง พ่อให้เงินไม่น้อย การปรับเงินไม่ทำให้ซ้งเปลี่ยนพฤติกรรม ฉันเลือก"เล่นใหญ่" ด่าแรง เสียงดังมากๆ และบอกว่า ถ้าคราวหน้ามาสายอีก ไปดร็อปวิชานี้ได้เลย และให้ไปทำงานจิตอาสาแทนคาบที่มาสายนี้ ถือว่าขาดเรียน

การไปทำงานจิตอาสาคนเดียวเป็นเรื่องใหญ่สำหรับซ้ง เพราะต้องพูดกับคนแปลกหน้า แต่ก็ต้องไป  ซ้งเขียน Reflection มาให้ ดูไปได้ดี

คลาสฉันไม่มีสอบ แต่ต้องมาเรียนทุกคาบ ถ้าไม่มาเรียน ให้ไปทำงานจิตอาสาชดเชย ซ้งจึงต้องมาเรียนทุกคาบ

ฉันขอให้ซ้งมาคุยกับฉันนอกรอบเพราะฉันอยากจะเข้าใจว่าที่เป็นแบบนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร นัทลูกศิษย์อีกคนมาหาพอดี ก็เลยคุยกันไปด้วย และฉันขอให้นัทเป็นพี่เลี้ยงซ้ง แลกไลน์กัน ซ้งประทับใจการนัดเจอครั้งนี้มาก ที่มีคนเอาใจใส่เขา จริงๆ ก็โค้ชไปแค่ครั้งเดียว

ข้อมูลที่ได้เพิ่มจากคราวนี้คือ ซ้งบอกว่าเขาเป็นสมาธิสั้น เคยพบจิตแพทย์และได้ยามา ตอนนี้กินยาอย่างเดียว ไม่ได้พบจิตแพทย์ เขาไม่ชอบกินยานี้ เพราะทำให้สมองหน่วงๆ หนักๆ 

ในคลาสฉัน ซ้งได้พูดคุยกับเพื่อนๆ หรือทำกิจกรรมร่วมกันทุกคาบ ต้องแลกเปลี่ยนความเห็นหรือประสบการณ์กัน ซ้งได้รับรู้เรื่องราวของเพื่อนๆ ได้รู้ว่าเขาไม่ได้มีความทุกข์อยู่คนเดียว คนอื่นก็มีเหมือนกัน บางคนดูหนักหนาด้วย

ซ้งค่อยๆ เห็นความพร่องของทักษะการเข้าสังคมของตัวเอง เริ่มมีความรัก เริ่มอยากเข้าสังคม ตอนที่ไปค่ายที่ป่า ซ้งพบว่าตัวเองไม่มีทักษะชีวิตเท่าไหร่

ฉันให้รุ่นพี่วางแผนการเรียนให้ซ้ง พบว่ายังเรียนจบได้ แต่ต้องอยู่ถึงหกปี 

ข้อดีของซ้งคือเป็นคนหัวดี ถ้าตั้งใจเรียน ก็เรียนได้

ตอนปิดเทอม ฉันขอเบอร์คุณพ่อของซ้ง เพราะคิดว่าซ้งต้องการ Professional help ไม่ใช่แค่อ.วิศวะอย่างฉัน ซ้งยินดีให้ บอกว่าช่วยคุยกับคุณพ่อให้หน่อย ฉันลังเลที่จะโทรเพราะไม่อยากเผชิญ จนกระทั่งได้โทร และบอกคุณพ่อว่าซ้งและคุณพ่อคุณแม่ต้องไปพบจิตแพทย์ด้วยกัน

ตอนแรก พ่อเข้าใจลูกไปแบบหนึ่ง ไม่เห็นด้านอ่อนไหวของลูก ด้วยคำอนุญาตของซ้ง ฉันจึงส่ง Reflections ทั้งหมดที่ซ้งได้เขียนในคลาสให้พ่ออ่าน ซึ่งซ้งเขียนยาวมากๆ แทบทุกครั้ง พ่อเห็นลูกตัวเองในด้านที่ไม่เคยเห็น ตอนแรกพ่อรู้สึกผิดมากๆ ที่ไม่ให้ลูกเปลี่ยนที่เรียน

ช่วงแรกที่ไปหาจิตแพทย์ พ่อเรียกร้องที่จะเห็นซ้งเปลี่ยนแปลงในทันที ถึงขั้นโทรมาระบายกับฉัน ซึ่งฉันก็ไม่ยอมรับฟัง สะท้อนกับพ่อว่า ต้องใช้เวลานะ และขณะนี้คุณพ่อกำลังระบายกับดิฉันอยู่นะ พ่อได้สติจึงหยุด

ล่าสุด ฉันเดินผ่านห้องเรียน เห็นซ้งนั่งอยู่แถวหน้า ก่อนเวลาเรียน หน้าตาดูมีออร่าที่ดีขึ้นมาก

เมื่อคืน ฉันได้ข้อความนี้จากเขา

"มีความสุขมากเลยครับอาจารย์ ช่วงนี้ ชีวิตมีงานหนักขึ้นเยอะ เหนื่อยขึ้น เหงานิดหน่อย คิดถึงมิ่ง คิดถึงวันศุกร์วิชาอาจารย์ แต่โดยรวมผมมีความสุขกับชีวิตมาก ดีใจที่ยังได้เรียน ดีใจที่มีโอกาสตั้งใจเรียนอยู่ ขอบคุณอาจารย์อีกครั้งครับ ผมมานั่งคิดระหว่างนั่งรถเมล์กลับบ้าน ผมรู้สึกชีวิตผมเปลี่ยนไป และดีขึ้นเยอะมากๆ รักตัวเองมากขึ้น อยากเข้าสังคมมากขึ้น คุยกับคนอื่นมากขึ้น ได้ไปพบจิตแพทย์ตามที่อาจารย์แนะนำ ก็ไม่มีอะไรมากครับ ไม่ได้จะมารบกวนอาจารย์อะไร แค่ตอนนี้รู้สึกขอบคุณจริงๆ ขอบคุณอาจารย์นะครับ ขอให้อาจารย์เป็นครูแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ขอบคุณที่เป็นครูที่ไม่หมดหวัง และไม่ทอดทิ้งผมครับ จะสอบแล้ว ผมจะตั้งใจสอบให้ดี ให้อาจารย์ภูมิใจครับ"