ความขัดแย้งคือของขวัญ

(ก็อบชื่อจาก Non-violent communication workshop ของพี่ณัฐ ณัฐฬส วังวิญญู  ขอบคุณสำหรับชื่อคูลๆ)

ชั้นพบว่าสิ่งที่เราพูดออกมาบอกเกี่ยวกับตัวคนพูดมากๆ  กระทั่งเค้าด่าเรา คำด่าของเค้าบอกถึงตัวตนคนด่ามากกว่าตัวชั้นที่ถูกด่าซะอีก  Aha moment ของชั้นเป็นตอนที่พี่ที่ใจเย็นมาก ดูเมตตามาก หันมาพูดด้วยหน้าเหวี่ยงๆ ว่า "มันเป็นปมของเธอ ไม่ใช่ปัญหาของพี่"  คือ ชั้นก็ไปอัดใส่เค้าก่อนอ่ะนะ หมาป่าออกไปเป็นฝูงแล้ว ก็สมควรโดนแขวะ แต่ชั้นไม่เคยโดนว่าๆ มีปม ตอนเค้าพูดใส่ก็ไม่โมโห แต่งง เอ๊ะ! หรือเราจะมีปมจริงวะ ปมอะไร แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง ก็มึนๆ ไปซักพัก แล้วก็ขำ โถ.. พี่อ่านจิตวิทยามาเยอะก็เงี้ยแหละนะ จะด่ายังใช้คำศัพท์จิตวิทยาเลย แล้วก็ดูปัญญาชนมากๆ  เหมาะมากที่จะมาจากปากพี่คนนี้ 

(โพสนี้ส่งให้พี่เค้าอ่านแล้ว ฮีโอเค)

ในมุมของคนขี้โมโห ชั้นชอบดูเวลาพวกคนใจเย็นๆ โกรธ สะใจเล็กๆ อยากรู้ว่าเค้าจะทำหน้ายังไง จะพูดอะไร ตอนโมโหนี่ตัวตนหลักจะหลุดออก อีกด้านที่เก็บไว้จะโผล่ออกมา ซึ่งชั้นอยากเห็น ไม่ได้กลัว ค่อนข้างชอบที่เห็นทุกด้านของคนๆ หนึ่ง  ชั้นสามารถทำให้คนที่ใจเย็นมากๆ โกรธมาหลายคนแล้ว ไม่ได้ตั้งใจ แต่ความดื้อ ความตื้อ ความอึนๆ ของเรามันไปกระตุ้นด้านมืดของเค้า คงเป็นแม่เหล็กคนละขั้วเหนี่ยวนำให้ตัวโกรธออกมา

อ๋อ หลังจาก Aha moment ก็ได้คุยและได้รับรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรที่พูดแบบนั้น พี่เค้าสอนให้ชั้น Acknowledge กึ่งๆ butter up ทาเนยให้เย้มๆ ซักหน่อยก่อนให้ Feedback

สิ่งที่ได้เรียนรู้อีกอย่างคือ ขนาดคนเรียนและสอนการสื่อสารอย่างสันติ เป็นคนนิ่งๆ หนูๆ ยังไม่ชอบโดนวิจารณ์แบบมีอารมณ์เลย นับประสาอะไรกับคนทั่วไปที่ไม่เคยเรียน ทำให้ชั้นระวังมากขึ้นเมื่อจะวิจารณ์ จะเอาหวานนำก่อนเลย แทรกวาซาบิ (คำของตูน) แล้วค่อยปิดด้วยความหวานอีกที

Episode นี้ทำให้ชั้นสนใจเวลาคนโมโหแล้วพูด ในแง่วิเคราะห์ว่าที่พูดๆ มามาจากเบื้องหลังอะไร มันเผยความเป็นเค้าออกมา  คำวิจารณ์สะท้อนตัวคนวิจารณ์อย่างยิ่ง ว่ามองโลกในมุมไหน ให้ค่าอะไร

ตอนชั้นถูกวิจารณ์ พอนึกถึงเรื่องนี้ ความเจ็บมันน่าจะลดลง

อีกอย่างที่เริ่มสังเกตมากๆ คือ เวลาชั้นไม่ชอบใคร เช่น พูดยาว พูดไปเรื่อยๆ ชั้นเริ่มเห็นแล้วว่ามันเป็นด้านนั้นที่มีในชั้นเอง มันไม่ได้เป็นเพราะคนๆ นั้นหรอกที่ทำให้ชั้นปั่นป่วน รำคาญ เค้าแค่เป็นตัวกระตุ้น Trigger ด้านนั้นในตัวชั้นเองนี่แหละ  ขอบคุณพี่คนเดียวกันนี้ที่ชอบพูดคำว่า "ให้หลอมรวมด้านตรงข้าม"  ถ้ายังทำไม่ได้ ก็ปั่นป่วนไปนั่นแหละ

ชั้นรู้สึกชอบมุมนี้ ชั้นสนใจที่จะรู้จักตัวเอง ซึ่งก็คงเหมือนกับมนุษย์คนอื่นๆ ชั้นไม่ได้อยากโลกสวย "รักทุกคน" คือ อยากให้ความเมตตามันมาแบบ Organic มาเอง ไม่ต้องคิดเอา หรือบังคับให้ตัวเองเมตตา

เริ่มเข้าใจที่พระอาจารย์ทั้งหลายมักจะบอกให้กลับมาดูตัวเอง ซึ่งจริง It's all about me.

เป็น Masochist ชอบเวลาเกิดเรื่องยากๆ แล้วมันผ่านไปได้  ความขัดแย้งคือของขวัญจริงๆ