เล่าให้พี่ณัฐฟังเรื่องอาจารย์คนหนึ่งที่มานั่งคุยกันกับกลุ่ม Transformative learning tribe เป็นครั้งแรก นางมีดราม่าอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความเป็นตายของนิสิตที่เกิดขึ้นนานมากแล้วแต่ยังเป็นแผลที่ไม่หาย ฉันชอบการตอบสนองของพี่ณัฐ เลยก็อบเก็บไว้ ฮีตอบมาดังนี้
I imagine from listening to you that her story of sadness and pain was fully heard with great impact on everyone in the group. It even deepened the heart and spirit of the community space to be spiritually supportive to every teacher who tries to serve and save the students' spirit. It'd probably take some time for her to retell the story to feel relieved and empathized before she is willing to let go and forgive herself.
I'd love to (meet her) and wish she could be freed from pain and guilt. I'm sure that it is a traumatic experience for her. Your space did a huge contribution to her journey. Her grief becomes who she is. It reflects who much she cares. There would be a good time. She'd come to you naturally asking for help.
I guess, grief is in her daily life. Her soul probably has been chained to that pain all along. Haunted by the tragedy.
เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนากับพี่ณัฐ
Q: พอมี Empathy สูง เซ็นซิทีฟมาก ทำให้เจ็บปวดขึ้นด้วยไหม
Sensibility สูง มาจากประสบการณ์ที่สะสม คือรับรู้ไว เหมือนอุปกรณ์รับสัญญาณดี เช่น ไมโครโฟนแบบดีหน่อย เป็นช่องเปิดรับที่ไว
ส่วน sensitive ที่น่าจะหมายถึง ภาวะภายในที่หวั่นไหวง่าย อันนี้ไม่เป็น
I can sense how people feel such as pain without being in pain.
I used to be very sensitive to people's criticism of me though but I have been much improved.
Yes. I highly sense people's vulnerability since I had been in touch with my own vulnerability as well, and meditation helps me to be more intimate with it without self judgments.
Q: ที่พี่บอกว่า "I had been in touch with my own vulnerabilities.." Specifically how do you do it? หญิงเคยไปธุดงค์ ที่วัดหินหมากเป้ง ตอนพระฉันเช้า โยมสวดมนต์ทำวัตรเช้า เหมือนขับกล่อมพระระหว่างฉัน เสียงเค้าเพราะมาก จับใจจนหญิงน้ำตาไหล พระอาจารย์บอกว่าไม่ควร เหมือนปล่อยให้อารมณ์ย้อมใจ พอหลังจากนั้น หญิงก็จะผลักไสเวลาอะไร"โดน"แล้วน้ำตาจะไหล
น้ำตาไหลเพราะใจโดนกระทบ เพราะเราให้คุณค่ากับอะไรบางอย่างที่สำคัญ เรายอมให้ใจร้องไห้ได้อย่างรู้ตัว รับรู้ว่าเป็นเหมือนธรรมชาติที่เลื่อนไหล มีอยู่แล้วผ่านไป ซาบซึ้งได้ เสียใจได้ แบบไม่ผูกติด ได้เรียนรู้ธรรมชาติที่ไม่เที่ยงแท้ภายในเราเอง
แต่ถ้ากดข่มไว้ก็ไม่ได้เรียน
แต่ถ้าปล่อยไปแบบไร้สติก็โดนมันเผาผลาญได้
I imagine from listening to you that her story of sadness and pain was fully heard with great impact on everyone in the group. It even deepened the heart and spirit of the community space to be spiritually supportive to every teacher who tries to serve and save the students' spirit. It'd probably take some time for her to retell the story to feel relieved and empathized before she is willing to let go and forgive herself.
I'd love to (meet her) and wish she could be freed from pain and guilt. I'm sure that it is a traumatic experience for her. Your space did a huge contribution to her journey. Her grief becomes who she is. It reflects who much she cares. There would be a good time. She'd come to you naturally asking for help.
I guess, grief is in her daily life. Her soul probably has been chained to that pain all along. Haunted by the tragedy.
เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนากับพี่ณัฐ
Q: พอมี Empathy สูง เซ็นซิทีฟมาก ทำให้เจ็บปวดขึ้นด้วยไหม
Sensibility สูง มาจากประสบการณ์ที่สะสม คือรับรู้ไว เหมือนอุปกรณ์รับสัญญาณดี เช่น ไมโครโฟนแบบดีหน่อย เป็นช่องเปิดรับที่ไว
ส่วน sensitive ที่น่าจะหมายถึง ภาวะภายในที่หวั่นไหวง่าย อันนี้ไม่เป็น
I can sense how people feel such as pain without being in pain.
I used to be very sensitive to people's criticism of me though but I have been much improved.
Yes. I highly sense people's vulnerability since I had been in touch with my own vulnerability as well, and meditation helps me to be more intimate with it without self judgments.
Q: ที่พี่บอกว่า "I had been in touch with my own vulnerabilities.." Specifically how do you do it? หญิงเคยไปธุดงค์ ที่วัดหินหมากเป้ง ตอนพระฉันเช้า โยมสวดมนต์ทำวัตรเช้า เหมือนขับกล่อมพระระหว่างฉัน เสียงเค้าเพราะมาก จับใจจนหญิงน้ำตาไหล พระอาจารย์บอกว่าไม่ควร เหมือนปล่อยให้อารมณ์ย้อมใจ พอหลังจากนั้น หญิงก็จะผลักไสเวลาอะไร"โดน"แล้วน้ำตาจะไหล
น้ำตาไหลเพราะใจโดนกระทบ เพราะเราให้คุณค่ากับอะไรบางอย่างที่สำคัญ เรายอมให้ใจร้องไห้ได้อย่างรู้ตัว รับรู้ว่าเป็นเหมือนธรรมชาติที่เลื่อนไหล มีอยู่แล้วผ่านไป ซาบซึ้งได้ เสียใจได้ แบบไม่ผูกติด ได้เรียนรู้ธรรมชาติที่ไม่เที่ยงแท้ภายในเราเอง
แต่ถ้ากดข่มไว้ก็ไม่ได้เรียน
แต่ถ้าปล่อยไปแบบไร้สติก็โดนมันเผาผลาญได้
Comments