คนที่ดูดี

คาดเดาว่าเป็นความขี้หมั่นไส้ ซึ่งจริงๆ ก็คือขี้อิฉานั่นแหละที่ทำให้ฉันมักเก็บความสงสัยเวลาเจอคนที่ดูนิสัยดี มากๆ สุภาพมากๆ  คือ เราก็มักจะสงสัยว่าพวกนี้เค้าเก็กเรียบร้อยหรือเปล่า หรือเก็บกด.. แต่นั่นแหละ รู้อยู่แล้วว่า response ที่"ถูกต้อง" คือ เห็นใจตัวเองไม๊ ตอนที่พูดนี่..  ก็อย่างนี้แหละ พวกเรียนมาก คิดเยอะ วิเคราะห์เยอะ

เวลาดู Facebook แล้วเห็น Status update พวกอบอุ่น ดูเป็นมิตรมากๆ แล้วเห็นดีกรีความหมั่นไส้เพิ่ม แล้วเราก็ต้องรีบปิด FB ก่อนที่จะอกุศลเกินไป  บางทีสังคม online มันก็ฉาบฉวยนะ ถึงจะมีข้อดีมากๆ ก็ตาม 

คนที่เราเห็นด้านดีบ้าง ไม่ดีบ้างของเค้า เรายังโอเคกว่า

ฉันเป็นพวกไม่ไว้ใจคนดูดี มีศีลธรรมน่ะ เช่น คนธรรมะธรรมโมมากๆ บางทีพวกนี้ส่วนใหญ่เค้าจะด้านเดียว ขาวดำเกินไป ไม่ adaptive และ ไม่รับฟังความเห็นด้านอื่นมากนัก (รวมตัวเองด้วยในบางที)

บางที ฉันยังงงเลยว่าฉันมีจุดยืนหรือเปล่า เช่น เรื่องการทำแท้ง ถึงฉันจะไม่ทำเองแน่นอน แต่เราสนับสนุนการทำแท้งเสรี คิดว่าผู้หญิงควรมีสิทธิ์เลือก และถ้าทำได้อย่างถูกกฎหมาย จะปลอดภัยกับแม่มากกว่า

ก็ดีที่เราไม่ต้องไปทำเรื่องนโยบายภาครัฐ (Public policy) เพราะคงเห็นใจเค้าไปหมดจนปวดหัวมาก  ฉันรู้เลยว่าไม่ถนัดกับการบริหารคนเยอะๆ ไม่เป็นผู้บริหารแน่นอน

เมื่อวานไปฟังสัมมนาเรื่องการขนส่งทางราง (Rail logistic) และบทบาทของมันในภาวะน้ำท่วมที่สภาวิศวกร  ฟังดร.รอยล จิตรดอนแล้วรู้สึกว่าแก ego เยอะจริงๆ ในอดีตเราคงน่าหมั่นไส้ประมาณนี้   ใจฉันคิดว่าเราต้องเริ่มกันที่การอัพเดตข้อมูลซะก่อน ถึงจะไปสร้างโมเดลที่ใช้งานได้จริงๆ

แต่แกก็นำเสนอประเด็นที่น่าสนใจว่า โมเดลที่ใช้เพื่อการออกแบบ กับโมเดลที่ใช้ในเชิงปฎิบัติการ ไม่ควรเป็นอันเดียวกัน ซึ่งพอมาคิดดูก็ make sense เพราะความละเอียด (Fidelity) มันก็น่าจะต่างกัน เวลาที่ใช้ในการประมวลผลก็ต่างกันมาก

จริงๆ แล้ว เรื่องการออกแบบระบบระบายน้ำไม่น่าจะยากในเชิงทฤษฎี เพราะเรามีข้อมูลดาวเทียม มีคอมพิวเตอร์ที่ powerful แต่สิ่งที่ท้าทายกว่าคือในเชิงสังคม การทำความเข้าใจกับประชาชนในพื้นที่  น้ำท่วมคราวนี้ทำให้เห็นชัดว่าประชาชนยิ่งไม่เชื่อถือในการทำงาน ความสามารถในการจัดการปัญหา และความจริงใจของรัฐบาลและข้าราชการ

ที่ Carnegie Mellon University ก็มี School of Engineering and Public Policy.  ตอนแรกฉันเกือบจะไปเรียนแล้ว แต่ติดที่ภาคอื่นก่อน