คนไม่มีหลักการ

เริ่มเข้าใจเรื่องไม่มีถูกไม่มีผิดขึ้นบ้างแล้ว  ช่วงน้ำท่วมนี่เห็นอะไรๆ เยอะ  ตั้งแต่อะไรที่ Basic ขนาด EM balls ไปถึงเรื่อง "ความเสียสละ"

เรื่องก้อนจุลินทรีย์ ก็ระดมปั้นกันใหญ่ อยู่ๆ ทางวิศวะ จุฬาก็ออกแถลงการณ์ว่าไม่ work  แล้วก็ใช้วิธีพูดเฉยๆ ทั้งที่ในแง่มุมของนักวิทยาศาสตร์ ควรทำการทดลองแล้วพิสูจน์ให้เห็น ไม่ใช่มานั่งเทียนแล้วเขียนเอา อ้างอิงจากความรู้เก่าๆ ที่เรียนมา  มิน่า..วิทยาศาสตร์ของเราถึงไม่พัฒนา...

ส่วนเรื่องความเสียสละ  ฉันว่ามันง่ายเวลาบอกให้คนอื่นเสียสละ เช่น ให้คนบางพื้นที่รับน้ำไป แต่ตัวเองไม่โดน  คือ บ้านฉันก็ไม่ถูกท่วม  แต่ฉันก็เฉยๆ นะ ถ้าบ้านเราจะท่วมบ้าง  ถึงจะเป็นพื้นที่เศรษฐกิจก็เถอะ  ฉันว่าความรู้สึกเหลื่อมล้ำที่เกิดขึ้นในคราวนี้ น่าจะก่อสร้างความร้าวฉานในสังคมไปอีกนาน

ตอนนี้ไม่ได้สนใจเรื่องนิคมอุตสาหกรรมและการลงทุนเท่าไหร่ ไม่ถึงกับคิดว่าทุกคนต้องไปปลูกข้าว ปลูกผัก ทอผ้าเอง  แต่ส่วนตัว ไม่ชอบโรงงาน มันเป็นสถานที่ๆ ไม่น่าอยู่ (ฉันไปดูโรงงานบ่อย เนื่องจากเป็นอาจารย์ภาควิศวฯ อุตสาหการ)  การที่ญี่ปุ่นมาลงทุนในไทยก็ดี แต่เค้าก็มีเหตุผลในแง่ธุรกิจ และความมั่งคั่งนี้ สังคมไทยก็แลกมาด้วยความล่มสลายของสถาบันครอบครัวที่ต่างจังหวัด  ซึ่งเอาปัญหาอื่นๆ ตามมาเป็นพวง  ลูกน้องฉันเองหลายคนให้ลูกอยู่บ้านนอก แล้วตัวมาทำงานกรุงเทพ  ฉันเองก็เชียร์ลูกน้องอยู่เสมอให้เอาลูกมาอยู่ด้วย

มันก็เป็นภาวะแปลกๆ ที่เริ่มไม่มีอุดมการณ์  เรารู้แต่เรื่องของเราว่าอะไรควร ไม่ควร คือ มันรู้สึกได้เอง ไม่ต้องอาศัยอุดมการณ์ แต่เรื่องคนอื่น มันพูดยาก ฉันไม่ค่อยตัดสินคนแล้ว ถึงคิดเปรียบเทียบอยู่ในใจว่า "เป็นเรา เราไม่ทำอย่างนั้นหรอก..." แต่ก็เริ่มมีเสียงที่สองบอกว่า อาจจะมีเหตุผลอื่นที่เราไม่รู้ก็ได้ เค้าเลยทำอย่างนั้น  ก็เลยกลายเป็นคนไม่มีหลักการแล้ว เดี๋ยวนี้  และอีกอย่าง ตอนนี้สังคม สิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจมันซับซ้อนขึ้น ความหวังดีบางอย่างของเราอาจก่อให้เกิดผลข้างเคียงที่ไม่ตั้งใจ ที่ไม่ต้องการก็ได้