ขอร้านหนังสือไม่ซ้ำบ้างได้ไหม

ที่มา: http://www.combangweb.com/scoop8_bookstore1.php

วันนี้แวะไปร้านหนังสือประตูสีฟ้า (ปากซอย เอกมัย 10 เวิ้งเอกมัย ช้อปปิ้งมอลล์ โทรศัพท์: 02-726 9779) ที่อยากไปมานาน ฝึกโยคะเสร็จ กินข้าว แล้วอยากไปดูอะไรใหม่ๆ แล้วก็นึกถึงร้านนี้ขึ้นมาแล้วฉันก็อยู่แถวนั้นพอดี

ร้านนี้เป็นสำนักงานมูลนิธิราชพฤกษ์ ด้วย ขายอาหารด้วย ฉันชอบหนังสือที่ๆ นี่มี มันหลากหลายและไม่ทั่วๆ ไป เช่น จากมูลนิธิโลกสีเขียว โกมลคึมทอง OpenBooks Freeform หลายๆ เล่มร้านพวกนายอินทร์หรือซีเอ็ดไม่น่าจะมี มีร้านหนังสือในห้างก็สะดวกดี แต่การที่มีแต่ร้านหนังสือที่เหมือนๆ กันทุกที่ มันจำกัดชนิดของหนังสือที่มาถึงคนอ่าน เหมือนถูกจำกัดเสรีภาพในการรับรู้ และก็บั่นทอนโอกาสนักเขียนใหม่ๆด้วย

แล้วก็มี bean bags ให้นอนเอกเขนกอ่าน มีเก้าอี้ให้ปีนดูหนังสือ แล้วคนก็ไม่มาก เปิดเพลงคลอไป ฟังสบายๆ ประมาณว่าเป็นร้านหนังสือในฝันเลยแหละ แล้วตรงเวิ้งพลาซ่าที่ร้านนี้อยู่มันก็เก่าๆ โบราณนิดๆ มีต้นจามจุรีขนาดใหญ่ด้านหน้า มันดูอบอุ่นดี วันก่อนอ่านนิตยสารสวนแสงอรุณ เค้าว่าๆ มีกลุ่มคนที่ไปล่่าร้านหนังสือเล็กๆ ตามต่างจังหวัดด้วย

คนคัดหนังสือเข้าร้านก็เก่งดี ฉันซื้อไปเพียบเพราะมีหลายเล่มที่อยากอ่าน และอยากสนับสนุนให้เค้าอยู่ได้ด้วย

เดิมที่งานน้อยกว่านี้ และไม่ต้องเสียเวลาในรถมาก ก็ได้อ่านหนังสือเยอะมากๆ ยิ่งตอนอยู่เมืองนอกแล้วเป็นโรคนอนไม่หลับนี่อ่านแหลก นิยาย ข่าว สิ่งหนึ่งที่ชอบมากๆ และจำได้แม่นคือในตอนเด็กๆ พ่อพาพวกเราไปร้านหนังสือดวงกมลที่สยามแสควร์ ที่รกมาก แล้วก็มีซอกหลืบเยอะ แค่อยู่ในนั้นก็มีความสุขแล้ว

วันก่อนคุยกับนิสิตในห้องเรียน เห็นคนหนึ่งเหม่อ ก็เลยบอกเค้าว่าเวลาเหม่อก็เหมือนฝันนั่นแหละ และฝันตอนหลับก็เหมือนตอนที่เราตื่นแล้วคิด เหมือนกับตอนที่เราอ่านนิยาย หรือดูหนังแล้วอิน เหมือนโดดเข้าไปในเรื่องเลย เด็กทำหน้างง เราก็อ้าว...นึกว่าทุกคนก็เป็น แปลว่าพวกมันดูใจตัวเองไม่เป็นหรือเปล่า หรือว่าหนังไม่สนุก ถ้าสนุกต้องอินสิ...

จริงๆ ถามว่าการเขียน คนอ่านสำคัญไหม ก็อยากให้คนอ่าน แต่อยากเล่ามากกว่า เหมือนเราได้ทบทวนความคิดไปด้วย เหมือนฉันเขียนบล็อกเพราะอยากเขียนมากกว่า แล้วบางทีมันก็มี information อะไรที่เราอยากจะให้คนอื่นได้ค้นเจอด้วย