พรหลังรูปวิชัย จากพระอ.ไพศาล |
เมื่อสองวันก่อน ฉันโมโหลูกศิษย์ในเรื่องการเดินทางไปวัดในเสาร์อาทิตย์นี้ ฉันเข้าข้างตัวเองว่าฉันแก่กว่า ดูแลเขาเป็นพิเศษ และเขาไม่ควรทำกับฉันแบบนี้ ฉันโมโหตอนเช้า แต่ยังอยากจะเข้าใจ ก็บอกว่าตอนเย็นคุยกัน ก็ได้คุยกันและคิดว่าเข้าใจ
เมื่อวานคือวันถัดมาเขาก็มาถามอีกรอบด้วยเรื่องเดิม ฉันโกรธมากเป็นกำลังสอง งวดนี้ไม่ได้อยากจะเข้าใจ อารมณ์ "เรื่องของแกแล้ว" ไปให้ไกลๆ เลยไม่อยากเห็นหน้า
ความน่าสนใจของความโกรธคือมันเป็นเบาะแสของความต้องการของฉัน
แกงอ่อมแรกในชีวิต |
ประเด็นมันอยู่ที่ ควร/ไม่ควร Should/should not นะ ถ้าเราไม่มี Should เราจะมีความสุข
ความไม่แคร์หรือความชั่งหัวมันกับความปล่อยวางนี่มันใกล้กันมาก
จริงๆ แล้วเหมือนฉันไม่เข้าใจมันเลย และเขาเป็นคนที่จำคำพูดของฉันได้ แบบที่โควตกลับมาให้ฟังได้ ทำให้ฉันงงหนักกว่าเดิม เห้ย แกบอกว่าแกเก็ตฉัน รู้จักฉันมาก ทำแบบนี้นี่มันไม่ได้รู้จักฉันเลย
จริงๆ ประเด็นมันอยู่ที่ฉันเข้าใจตัวเองมากกว่า ถ้าฉันเข้าใจตัวเองแล้ว คนอื่นก็ไม่สำคัญ
ความสัมพันธ์เป็นเรื่องซับซ้อนและเป็นกระจกให้เราเห็นตัวเอง ฉันคิดว่าฉันเข้าใจตัวเองมากๆ แล้ว การโกรธแบบผิดสเกลส่งสัญญาณ เป็นของขวัญจากจักรวาลว่าฉันต้องมีอะไรอยู่ข้างใน ใต้ภูเขาน้ำแข็งอีก
ซุปไก่ยาจีน |
ฉันโกรธความไม่จบ โกรธความไม่รักษาคำพูด ไม่ Commit ความเชื่อถือไม่ได้
พัฒนาการของความเป็นคนขี้โกรธคือฉันสามารถแสร้งโกรธเพื่อเป้าประสงค์อะไรบางอย่างได้ เช่น ผลักดันบางเรื่อง การแสร้งโกรธใช้พลังงาน ฉันรู้สึกได้ว่าดึงพลังงานขึ้นจากพื้น ผ่านเท้าของฉัน แต่การโกรธจริงเป็นการระบาย เหมือนข้างในเป็นหม้ออัดความดัน แล้วเปิดวาล์วออกให้ระบาย
หลังจากโกรธสุดๆ ก็โทรหาเพื่อนสองคนที่รู้จักเราทั้งคู่ พอได้ระบาย ได้เข้าใจสถานการณ์ ก็คลี่คลายความโกรธ เมื่อนอนก็หลับดี แต่ตื่นเช้ามาก็ไม่แจ่มใส
หม้ออัดความดัน |
ณ ตอนนี้ก็ได้เข้าใจตัวเองมากขึ้นว่าอ๋อ กุญแจมันอยู่ที่มุมมองของฉัน ถ้าฉันคิดว่าฉันเป็นผู้ให้ ฉันจะเดือดปุดๆ แต่ถ้าฉันคิดว่าฉันทำเพื่อตัวเอง คนอื่นเป็นตัวประกอบ มาหรือไม่ไม่สำคัญ อันนี้ฉันโอเค
Comments